6.Kitap. 173. Ah kalbim

Ah kalbim...

Ana karnında başladın atmaya
Orda başladın beni yaşatmaya
Yıllarca koşturdun, hiç yorulmadın
Hep benimleydin, hep beni yaşattın...

Beş, on, elli, yüz yıl kan pompalarsın
Acı-tatlı herşeyi kendinle yaşatırsın
Aşk acısı, sevgi, nefretle yıpranırsın
Ve gün gelir yorulur, yavaşlarsın...

Nerde, nasıl, kaç yaşında bilinmez
Bir ağaç, bir çiçek gibi sen de solarsın
Ah kalbim ! Senin hakkın hiç ödenmez
Zaten hakkın ödenmeyince yaşam devam etmez...

ahmet terli - köln
21.05.2020 Babalar günü❗️