mos e sill shpirtin verdall mos e ler askush me ta kall mos e le me te lan pa frym kur mundesh ta kesh gjithsin
kur ty zemra te dhemb trupi dalngadal te qmend e syt veq lot te pikojn dashuria te mungon
fjal nga zemra qe te japin jete nga shpirti per shum lezet fjal qe te sjellin lumturin ato fjal te duhen ty qe ta humbasesh vetmin
qdo shpirt i embel ka mall per dashuri per ledhatime prekje te lehta puthje pa mbarim ngrohtesi te zjarrt si kete te shpirtit tim
nuk duhet te jete kjo jete nese zemra dite e nate te pikon gjak nuk duhet te jete kjo jete nese syt me nga lotet nuk te lejn me rahat nuk duhet te jete kjo jete nese trupi shum te dhemb nuk duhet te jete kjo jete se keshtu ke per te u qmend
shpresa per me kan mir eshte dhurat per dashuri qe ta bejm jeten ton te embel te bukur si ne poezi
me urrejtje shpirti nuk mbahet me idhnim zemra nuk qohet pa dashuri ne kete jete nuk jetohet
qdo fjal me prek shpirtin me demton shneten me dhemb ne zemer mendjen ma turbullon
kur degjoj se si zemra jote dite per dite per nje grim lumturi po lufton
mos e humb durimin mos jeto si e mjer dil nga shkaterrimi duhet te jesh e lir
qka ka syni faj qe nuk te jipet dashuria qfar ka shpirti faj qe nuk te dhurohet knaqesia qfar ka zemra faj kurr nuk ndihet kurr e qet qfar jete eshte kjo me jetu ne nje lidhje si me jetu vet
nuk shkon jeta qdo dite me lot ne faqe e me kry teposht nuk shkon jeta kot me zemer bosh
kur dashnia nuk dhurohet ajo nuk mund as te fitohet
qdo gje ka nje fund edhe pse dashuria jeton gjat kur te mbytet zemra dashuria behet sakat
jeta qe eshte jete nuk jetohet me edhe se shpirti prap don trupi nuk shkon me
njeri ka nje zgjidhje te bej qmos per me jetu nga e keqja qe ben hile shpejt e shpejt me u largu
